iki taraf içinde oldukça üzücü sadece aile ve diğer taraf için sevinilecek bir eylem... sevdiğiniz, hayatı paylaşmak istediğiniz insanın aile baskısı ile başka birisine verilmesi... insanın içini o an da feci çekilde yakan bir zorunlu ihanettir... size de seve seve ayrılmak kalır...
üzerinden uzun bir zaman geçip de hatırlandığında ise "umarım o insanla mutludur" temennisinden başka bir söz çıkmaz ağızdan...
bir bakıma sevinilmesi gerekir zira evlilik sadece sevdicekle ilişkiden ibaret değildir, zor kullanan bir aileyle ilerde hangi derecede dünürlük ve kayınbabalık-analık ilişkisi yaşanır düşünmek lazım.
olması namümkün olan hadise. sevdiğinse, seveninse, sevgiliyseniz yani; silah zoru olmadıkça ne o bir başkasının koynuna girebilir ne de sen onu başkasının koklamasına izin verirsin. aradaki bağ sevgi ise ve gerçekse ne dünürlükten korkulur, ne küslüklerden.
