birkaç sene önce görüştüğüm bir çocuğun başına gelendir maalesef hahahay. çocuk gözümün içine bakıp "ne yani, allah'a inanmıyor musun şimdi?" gibi salak bir soru sormuştu, ben de "yoo" diyince epey bozulmuştu. iki buluşmadan sonra bana pansiyon tarzı bir yere gidip oda tutmayı teklif etti şakayla karışık. kabul etmeyince park gibi bir yere gittik, çalıların oraya gitmeyi teklif etti. kendisi "hakiki müslümandı" ve çok namusluydu. ben ise kafir ve günahkardım. ona "vermediğim için" annem öldükten 1 hafta sonra benden ayrıldı. ulan ne insanlar var.
Müslümandı da ne oldu
Sevgilim Müslümandı ağzından dua, allah lafı düşmezdi
Kızın yapmadığı pislik, yemediği halt yok
Ateist olsa utanır sıkılır
Bu her gün dua, tövbe edip kendini affediyordu.
Yani bu işler karakter meselesi
Her fırsatta bnmle koyu bir din tartışması yapan bir sevgilim vardı sonra bir arkadaşıyla konuşurken ateist olduğunu öğrendim işin garip tarafı ben ataist olduğum halde bana dini bütün müslüman taklidi yapıyormuş.Allahin manyağı.
bir müslümana bakmak, dokunmak, öpmek ne bileyim bunlar çok ters olduğu için gayet sevindiricidir benim açımdan ateist olması. ayrıca müslümanla üreyip genetik kodumu bozup sakat çocuk doğsun istemem. o bana baba baba diye gelirken, topallayan ayağı ve şizofrenik mal hareketleri beni fazlasıyla yorar.
ayrıca yobazlığın genetik olduğunu düşünüyorum, çocuğa geçerse yarın bir gün çocuk allaho ekber değip anasını dinden çıktı diye kesebilir.
