birde sevgilinin annesinin intihar etmesi vardır. ne denir? nasıl teselli edilir? anneyi kaybetmek mi, yoksa kendisini böyle yalnız bıraktığı için ona kızmak mı, bundan sonra neler yapacağını bilememek mi.. hepsine birden ağlıyor işte. o yeşil su gözlerinden akan yaşlar.. 3 yıl geçmiş acısı hala ilk günkü gibi. acısını bana verse, o güzel gözleri yaşlarla dolmasa..
bu geceye kadar ne düşüncesinin ne de böylece yanyana dizilmiş ifadesini sağlayan kelimelerinin bu denli sarsıcı olacağını düşünememiş olduğum olay. göğsüne dalıp acısını alabilmek isterdim.
daha hayatının baharına bile gelememiş, annesinin zaman zaman aşırıya kaçan ilgisinden sıkılmış, daha bu yaptığı hırçınlıkların ne kadar saçma olduğunu anlayıp annesine bir kere bile onun kendisine sarıldığı gibi sarılmamış, yaşaması mucizelere kalmış annesi hakkında 'ya annem de düzelsede artık eve gitsek' diyebilecek kadar saf ve çok büyük bir yalnızlığın eşiğinde olan ve hayatta ölen balığından başka hiç bir canlıyı kaybetmemiş o kız sizin sevgilinizse işte o zaman tüm hayatınızın değiştiğini hissedersiniz...ve öyle büyük bir acı yaşarsınızki eminim onun acısı bunun yanında küçük kalır. sonra daha hiç bir şeyin farkında olmadığını düşünüp o acıyı ikiye katlarsınız. bu böyle gider. kısır döngüdür. bir düşüncenin nasıl anında kafayı patlatabilecek bir güce dönüştüğünü görürsünüz. ülser olursunuz. onun yanındayken hiç annenizden bahsetmemeyi öğrenirsiniz. her anneler gününü geçiştirmek için türlü stratejiler kurarsınız. hayatı sorgularsınız. hiç olmamış gibi hayata devam ettirmeye çalışırsınız. ama bir türlü olmaz. o alışır ama siz alışamazsınız. çünkü kıyamazsınız. bir türlü kurtulamassınız bu düşünceden. sonra düşünmemeyi öğrenirsiniz. ama ne zaman nerde aklınıza gelse aynı saçma ağrı tekrar canlanır. aynen şu anda olduğu gibi...kötüdür ya.çok kötüdür.
sevgiliye hiçbir şekilde teselli edemeyeceğiniz bir durum. yalnızca yanında kalırsınız ama aklınızdan o kadar çok şey geçer ki bir türlü dile gelmez bir tanesi bile.
