Yok denmez de vardı denir. Yok diyince ezikleniyor gibiyiz, vardı deyince daha cool gibiyiz. Önemli olan cevap değil, cevabın söyleniş şekli. Vardı yani, hemen çıksak yakalarız aslında ama. Yok yani.
kullanmıyorum.
çünkü geçenlerde oturup saydığımda hayatim boyunca aşik olduğum kişi sayisi 20'nin üzerinde. bu çok tehlikeli bir durum, içinde erkek gibi olanından rapunzeline kadar her çeşit mevcut, tabi iyi yanı çogu bana karşilik verdi. kötü yani hiç terk etmedim, daha doğrusu hep terk edildim. insanlar ulaştiklari zaman bir şeye, değerini unuturlar, o yüzden hep en güzel dönem sevgili olmadan önceki muhabbetlerdir. ayrıca kişi kendini sevmeyi öğrenmeli der Nietszche; öğrenmeli, orada burada sürtmesin diye devam ettirir cümlelerini. bir kelimeyi çok defa tekrar ettiğinizde anlamınini yitirir. aşkta öyle. ki ben bunu 18 yaşımda olmama rağmen kavramış insanım, buda demek oluyor ki kalan ömrümü duygusuz, vicdansız, deyim yerindeyse dexter morgan gibi yaşayacağim. sindirim sistemini düsün kardeşim, ince bağirsak gitti, kalin gitti, anüs gitti, 12 parmak bağırsaği gitti, geriye sindirim yapilacak düzen kaldi mi? hayir. bir de beni düşün, aşk gitti, şehvet bitti, göz zevki kalmadı, eskisi gibi sevebilir miyim? cevabın hayır olduğunu üzülerek düşünürsün değil mi? ben bunu cevaplarken hiç bir şey hissetmedim.
