Üniversitelı gencin soylemıdır. arkadaşlar şimdi size anlatacağım ve bana hak vereceksiniz.
Ben üniversitede okuyan, cahil bir ailede yetişmesine rağmen kültürlü, sanata değer veren biriyim kendi kendimi yetiştirdim. Ve 4 senelik sağlık bölümünü kazandım calıskanımda. Sınıfta bir sevgili edindim, kız zengin ve kültürlü. Bizi birbirimize bağlayan cemal sureyanın şiirleri. Kızın ailesini de gördüm kızın annesi de çok bakımlı. Sevgilim benim annemle tanışmak istiyor ama ben annemden utanıyorum çünkü annem kultursuz ve konuşmasını bilmeyen biri. Nazım hikmeti sorsan gazeteci zanneder. 80 lı yılların jargonu var köylü kadınlardan farkı yok. Cahil annem yüzünden dertlendım. Napmam gerek yardım edin lütfen.
kızı ailen ile tanıştırmanın bir anlamı yoktur. zaman geçsin askerden gelene kadar böyle bir harekette asla bulunma. bütün bu süreçten sonra ailenden utanan ve onları dışlayan sevgili kişiyi de derhal bırak. aileni sahiplenmeyenin seni de sahiplenme konusunda sıkıntı yaşayabilir.
Sacmadır. zira bir insan bu kadar küçülmez. adam resmen yok olmuş küçülmekten.
muhtemelen nazımı, c.süreyayı seven kız, çocuğun annesisini ondan daha çok sever sayar.
kültürlü olmayı ne sanıyorsa cemal süreyya, nazım hikmet zırvalar duvarında çarpa çarpa beceremeyip küçülen okumuş bir cahilin kaygısıdır. keşke hiç okumasaydı da en azından umut var denilirdi. birşey(!) olmuş tripleri atan hiçbirşeycik..
o annenin tek utanılacak şeyi adam olamamış cahil oğludur.
tanım: insan kişisinin annesinden utanması durumu.
yorum: sözlük formatı duygularıma pranga vurmakta resmen. ama zannederim ki o duyguları dile getirsem bile söz konusu kişi idrak edemeyecektir.
