Yalnızlığa alışmış ilişki beklentisi ve umudu olmayan insandır hüzünlendim kendimle yüzleştim yıllardır yalnızım insan korkuyor hayatı paylaşabilmek çok da kolay değil artık yozlaştı duygular güven yok mesela saygı yok sahiplenme adı altında adi kıskançlıklar adi diyorum çünkü suçlarcasına yaşadıklarımdan ve gördüklerimden etkileniyorum ister istemez sağlık olsun alıştım zaten kabullendim .
Benim gibi kişilerle olan aşktan yorulmuş olup bir şeylere aşık olan birisi de olabilir. Örneğin tuttuğu takıma, kitaplara vs. Tripi yok, isteği yok, bir beklentisi yok bundan iyisi şamda kaysı.
eğitim durumlarından dolayı halen ana baba parası yiyenler, mali anlamda zor durumda olanlar için sevgili sahibi olmamak sevinç kaynağıdır. çay bile kahveci bardağında 2 lira be! iki kişi 4 lira. birer bardak daha 8 lira. 4 bardak çay içsen iflahın s'kiliyor, daha ne diyorsunuz? ne sevgilisi?
Bu konuya bir çok alternatif sunulur.
1) Çünkü kendisiyle mutludur. Mutlu olmak için illa birilerine gereksinim duymayan bir insandır. Akıllı olgun insandır "sevgilim yok mutsuzum oh millet mutlu " diye diye dolanıp aranmayan ve bir gün sevgilinin hasını zaten hiç beklemezken hayatın karşısına çıkaracağı insandır.
2) Sevgilisinden zamanında ağzının payını alan aşk denilen şeyden nasibini alıp ben yandım anam üfleyerek yemek isterdim ama bi kere yedim ben hiç almiyim diyen insandır.
Birine aşık olup bağlanınca tüm dengeleriniz alt üst oluyor. Tabi bu herkes için geçerli değil. Kendini benliğini tam anlamıyla karşı tarafa kaptıranlar için söz konusu. Tüm çizgilerinizi ben asla yapmam deseniz de yapıyor ve sevgilinize uymayan çizgilerinizi silip ona uyucak şekilde çiziyor insan. Sonra zaman geçtikçe bunların sizin fedakarlıklarınız özverileriniz ve karşınızdakine gösterdiğiniz incelikle değer olarak algılanmasındansa sizin yapmak zorunda olduğunuz hatta yeri gelip yapmasaydın dedikleri(ki hiç yapmadan önce de yap diye ölüp biterler) anda insan ne çok şey kaybettiğini ve hiç de değmediğini anladığı an uzaktan sevmenin çok daha güzel olduğunu keşfeder insan ve sevgilin olması gerekmez yine seversin ama en azından duyguların benliğin zarar görmez.
şu aile tablosu olsun dünyayı sikine takmayacak insandır. anne, baba, kardeş, bir de evin efendisi (ki siz onu evcil hayvan sanırsınız) yetiyor bazen gerçekten. kimse eksikliklerini görmesin umarım.
