sevgilisiyle o gün sinemaya gidip de anca bir film izleyip evlerine dağılan fakir insanlar diyebiliriz.
tı tı tı tı tı, hayat mı bu şimdi?. yani sevgilim var benim diyerek hala orta yerde gezebiliyor ve de kendinizi iyi hissedebiliyorsanız amenna ve pes!. erkek haydi neyse bir yerde zaten fakirdir ya da babası emeklidir diyelim de sana ne oluyor be güzel kızım ya!, senin aşkın bak seni parise bile götüremiyor parise!, orada sağda solda demirli yolda ki* lee cafe lerde ışıldayan çağlayanları kahve içerken izletemiyorsa sen nasıl o adama adam diyebiliyorsun ki hala anlayamıyorum yani ya ben bu işi vallahi bak!.
velhasıl işin sonu boklu değneğe bağlamadan kısacası şunu diyelim ki sizin ki de hayatmı be kardeşim ya!?.
değil paris, istanbul'dan bile kaçmayı düşündüğüm gün şu sevgililer günü. kutlayamayan gariplerden olmayı tercih ediyor insan. resmen çevrede bir insan vıcıklığı kirliliği oluyor.
günün anlam ve önemini unutup bir grup arkadaşıyla sinemaya gitmek gibi bir hata yapmıştım geçen sene. bu yıl dışarı adımımı bile atmayı düşünmüyorum, saygılar.
