tam ''yok ebesinin amı ali sami'' lik bir hareket gibi görünse de en asil duygunun hediyesidir. hatta hedayesidir. bugüne bilendim sözlük. geçen sevgililer günü onun silüetini kristale lazerle işlettim. ı ıh, kıymet bilmiyorlar. yuha diyenleri duyar gibiyim. ama bunu yapacağım. sınırları zorlamak istiyorum. hediye paketinin içinde olacak tabi poğaça. yer mi yemez mi bir şey diyemem. ama fikir orjinal geldi.
senkronize not: olanları bu entrynin altında paylaşacağım.
hediye almaktan daha çok makbule geçer. sevgililer gününde sevgilinize hediye aldığınızda kapitalizmin sizden istediğini yapmış olursunuz.
insanların duygularını hedef alıp enayi yerine koyması ise cabasıdır.
poğaça iyidir. daha çok sevindirirsiniz sevgilinizi.
sevgililer günü hediye furyasına inat samimi bir davranıştır. hatta hazır almak yerine kendi yapmış olsa poğaçayı, sevgiliyi bir çiçekten bir pahalı hediyeden daha çok mutlu edecektir.
hele o poğaçayı sevgiliye vermeden ikiye bölerseniz, çok daha anlamlı olur. yanında da bir demli çay, oh tadından yenmez. poğaçaya falan takılma, sonuçta birlikte kahvaltı yapmak, paylaşmak çok güzel değil mi lan.*
