gerçekten seven çiftler için saymakla geçen aylardır ve görüşememek pek sıkıntı yaratmaz. tek derdiniz sevgilinizin o mis kokusunu içinize çekememek, aşk dolu dudaklarını öpememek sımsıkı sarılamamak, saçl
bazen bir insanın değerini anlayabilmek için uzaklaşmak ve özlem duymak gerekiyor. çünkü elde ettiğine karşı bir antipatisi var insanoğlunun.
(bkz: reddedilmek aşkı körükler)
ilk başlarda aşknızı aynı şiddetiyle yaşarsınız ama günler geçtikçe mesajlar azalır, konuşmalar kısalır, sürekli kontörü bittiğinden cvp yazamadığını iddaa eder(peki bu kontörler nereye gidiyor sorusuyla baş başa kalınır)vee sonunda aramıza yollar yabancı kollar eşliğinde hüzünlü bir son olur. Bazen bittiğini bile bilmezsiniz çünkü onun bile cevabını alamazsınız.
uzaktan sevmek ile doğrudan ilişkisi olan bir durumdur.
sevdiğim kız istanbul'da ben de ankaradayım. başta ilişkiye başlarken bu mesafeleri göz önünde bulundurduk evet. hani sonuçta yanında değil. üzülüyorsun. ama güveniyorsun da. güvenmek bir ilişkinin olmazsa olmazıdır.
hani baştan kabullenilmiş bir durumsa, tarafları ancak şu şekilde zorlar:
birbirlerini çok özlerler..
bu özlem onları kavgalara itebilir. yani aradaki mesafelere kızarak sinirinizi yer değiştirme savunma mekanizması ile kıza/oğlana yansıtabilirsiniz.. bu kavgalar geçici küçük kavgalar olabilir. ama kesinlikle ayrı olmanızın, birbirinize alışmış olmanın getirdiği üzüntüdendir.
eh.. evleneceğiniz güne kadar beklersiniz.
uzakta olunca sevgiler daha kuvvetli olur. her gün her gün sarılıp öpmenin belli bir müddet sonra anlamı eskisi gibi olmaz. ama böyle ayda yılda bir olunca o 1-2 dk lık sarılma size ap ayrı bir şey gibi gelir. sıkı sıkı! hiç bırakmayacağım dercesine.
elini tutarken tüyleriniz diken diken olur yine. saçlarını koklarken daha bir iştiyakla içinize çekersiniz.
velhasıl güzeldir.. anlamlıdır.. her yiğidin harcı değildir..
arada mesafeler de olsa kalpler, dualar birdir. ötesi yok.
