sevgili yada sevilen vefat etmişise büyük ihtimalle son nefesinizi o resime bakarak vereceksinizdir. elden düşürülmez. kutsaldır. amma velakin sevgili ayrılmış yada aldatmış ise en afilli küfürlerin tek sahibi ve iyi bir içki arkadaşıdır.
acı çekmek istenilmiyorsa yırtıp atılması veya yakılması gereken resimdir. he yok ben ağlıyayım, melankoli olayım diyorsan doya doya bak.
edit: bunda eksilenecek ne var anlamadım. gerçekler mi batıyor?
resmin kalan kişiye göre değişeceği durumdur, mesela kalan kişi kız * ise fotoğraf küfürler eşliğide yırtılır, erkek ise saklanır arada bir çıkarılıp bakılır. *
eğer eline kalem kağıt alınıp çizilmediyse o ''fotoğraf''tır. yırtmaya kıyılamaz. kimi zaman yastık altında, kitap arasında, masa üstünde bir çerçevede, duvara yapıştırılmış olsa da aslolan zihinlerden silinememesidir.
en gizli yere saklanıp en özel zamanlarda bakılası fotoğraftır.öyle ki tek bir fotoğraf bile eski duyguları tekrar hatırlatabilir size.yakılması gerekir aslında ama yakılamaz sevgiliden kalan son fotoğraf ne de olsa ondan bir parça yatar o 4 köşeli kağıt parçasında.
bazen yaşlar ıslatır onu bazense ıslak öpücükler...
Bazen resimleriyle bile mutlu ediyorlar.. Gitmedik burdayız yanınızdayız der gibi bakıyorlar..bazen resim gülümsüyor, bazen kızıyor, bazen ağlamaklı oluyor. . sadece bir resim kalmıyor ki geriye anılar kalıyor. yaşananlar anlar anılar... ve kavuşma gününe kadar unutulmayacak simalarını bırakıyorlar bi kağıt parçasında unutulmaktan korkarak.. Bazen elimizi samimiyetle tutanlar , bazen başımızı omuzuna yasladıklarımız.. Ne zaman denize baksak ne zaman gökyüzüne baksak ne zaman bi yere baksak orada oluyorlar güç veriyorlar destek oluyorlar.. aslında hiç gitmiyorlar sadece bedenlerinden sıkıldıkları için o bedeni terk ediyorlar hepsi bu...
