insanlar beklentilerinin karşılanması için karşısındakine baskı yapar sürekli. hep istediği gibi olsun diye uğraşır, duymak istediklerini bekler karşısındakinden. bunun için kendisine söylenenleri anlamaz, anlayamadıklarının güzelliğini fark edemediği için de mutlu olamaz. duymak istediğiniz sözleri beklemek yerine söylenenleri duysanız ya biraz da. işte o zaman bu menfaatsiz ve bencillikten uzak bir sevgi olabilir.
sevgiliden cümle bile istemeye korkar olmuş bu bedenler lakin beklemeye devam eder ruhun yakasına yapışılmaz, öyle öngörmek istememiştir bile. o yola sürüklenmiştir umarsızca. sevgili bile değildir belki de. bilemiyordur. neyin ne olduğu bilinse de akıllardan ne geçtiği ruha ne aktığı bilinmeyen bu dünyada sevgiliden beklenen bi cümle olmamalı. sevdiğini bilmek yeterli olurdu bilebilseydik eğer.
