ilk sevgilisinden ayrılanların başına gelebilecek hadisedir. bundan farklı olarak ise çok bağlandığı belkide son aşkı olarak gördüğğü sevgilisinden ayrılan kişinin başına gelecek olay.
Gecelerin daha kara, gündüzler daha soluk geçtiği, her köşesinden dönülen gün, hayat daha bir bulanık şimdi der giden sevgilin ardından... Her uyanışın bir yorgunluğu daha bir ağır, uykunun hesabını sorarcasına. yalanların kovaladığı bir hayatın pençesinde ve bir cümle devrikliğinde yaşamaktır kimi zaman.... bir şeylerin gölgesinde ve güneşi bu kadar severken, ve bu kadar tutunmuşken dallarına kaçamamaktır kendinden... güneşin aydınlatmadığı karanlıklarda yaşayan bir insan modelidir artık... Kaçamamaktır kelimelerden, kaçamamaktır yaşanılan hayallerden.... hayatını sevgili üzerine kurmuş, sevgiliyle kendini bulmuş, sevgiliyle dünyası anlam kazanmış, sevgiliyle yaşadığını hissetmiş aşkların üstlendiği roldür hayat sahnesinde bazen...
ayrılmadan önce, sevgilisinin saygısız ve haksız davranışlarıyla hayvansal hayata girmiş gibi hissettirilmiş insandır. bunun bunalımıdır o. sevgilisine duyduğu aşk değil,insan yerine konulmamanın isyanı.
depresif kişiliğin belirtisidir, aslında acı isteyen bir ruhun istediğine kavuşmasıdır. söz konuusu ruh halinde bulunan kişi depresifliğini ve çektiği acıyı kanıtlamak için acının dibine vurur. genelde psikonevrotik kişiliklerde nirvanaya ulaşır bu durum...
