Kim ne derse desin saygı olmayan bir yerde gerçekten ilişkiler yürümez. Samimi kardeş arasında salak öküz falan deyilebilir fakat iş hayat arkadaşı adayı biriyse o öyle olmuyor maalesef. Kınıyorum iyi yapılmış ayrılınarak.
cesaret edemediğim şey. ilk sevgilim. 2 yıl oldu. ve ara ara huzursuz hissediyorum. en iyisinin o olduğuna inanmıyorum ama şu ana kadar hayatıma giren en iyisi o. mesafe olduğu için bazen hissettiğim duygu karmaşası yüzünden ayrılmak istemiyorum. çünkü bu olay bir kere gerçekleşirse geri dönüşü olmayacağını biliyorum. arayıp güldüğünde her şeyi unutuyorum, beni çok mutlu ediyor. benle daha fazla ilgilendiğinde hoşuma gidiyor. ama sonra kendimi aptal hissediyorum. benim yerimde başka kadın olsa 5 dk durmazdı diyorum. hayatında yer alan önceliklerden bile değilim henüz. sadece uzun yıllar birlikte olacağımız zamanı bekliyor ama hayata geç kalmak istemiyorum. yaşamak istiyorum sadece. bazı şeyleri beklemek saçmalık gibi geliyor. beklemek için geçerli hiçbir sebep yok. bahanelerin arkasına sığınmak istemiyorum. seviyorum ama aptal yerine de konmak istemiyorum. beni aptal yerine koyduğunun farkında değil ancak bütünüyle tek başına kendisi yönetemez bu durumu. bazen ilk sevgilim bir şeyler yapacaksam da ilk olacak diyorum ve acaba yapmasam mı önümde daha uzun yıllar olabilir bunun için pişman olmak istemiyorum diyorum. hayattan zevk almaya bakıyorum, anı yaşamaya çalışıyorum ama yapacağım bazı şeyler o anda kalmayacak. 2 yıl olmasına rağmen bile sadece 2 kere görüştük. cebinde beklettiği kişi olmak istemiyorum. bir şekilde cesaretimi toplamam gerekiyor. uzun zamandır beceremiyorum bunu. uzun zaman dediğim sanırım 1 yıl oldu.
sevilmediğinizi hissettiğiniz an muhtemel son, daha iyileriyle tanışsın diye bir nevi yol açmak, yol vermek, belki seve seve ayrılmak ama aslında en nezih olanı, en iyi olanı.
akabinde "online ama kime onlayn
götünü memesini kime atıyo" diye düşündürecek durumdur
hele ki eski sevgili ağzından skiş sokuşu düşürmeyen iflah olmaz bi yosma ise.
ilk zamanlarında zor oluyor ama alışıyorsun bi süre sonra ilk zamanlar hep yaşadığın iyi şeyleri düşünüyorsun güzel anılar geliyor aklına belki ama tavsiyem şu ki hep güzel anıları düşünme yaşadığın zorlukları düşün birazda sana nasıl davrandığını ve nasıl değişmeye başladığını son olarak eğer ki kazık attıysa onu hiç aklından çıkarma çünkü biten ilişkiden kazandığın tek şey tecrübe oluyor.
Genelde süreç aynıdır; tanışana kadar kısa veya uzun süreli bireysel hayaller, tanıştıktan sonra aşırı keyifli muhabbetler karşılıklı tabii bunlar. Sonrasında ise mide bulandırıcı genel süreç şu şekilde işliyor ; birbirimizi bırakmayalım, iyi ki hayatımdasın, iyi ki şöyle böyle, geleceğe yönelik planlar telefonda uzun süreli konuşmalar herşeyden ottan boka kadar bahsetmeler.. sonuç ? Ayrılacaksınız.
Kısacası hayatınıza çok güzel bir şekilde giren insan, yanında ne kadar mutlu huzurlu olsanızda, size ne kadar siz onu bıraksanız bile o sizi bırakamayacağını söylüyorsa, çok değerlisin diyorsa, sizle planlar kuruyorsa, geleceğe dair çok iyi şeyler düşünüyorsanız çok şey yapmayın bitiyor o ilişki illa..
o ya da sen birini bulunca ayrılırsınız. ama karşı taraf bunu öğrenince özellikle ilk ilişkisiyse tüm dünyadaki milyonlarca acıya rağmen kendi acısını en büyük görür ve ölümünü bekleyebilir
