- artık sevdiğini hissettirmiyorsun. ve sanırım artık ben de bir şey hissetmiyorum.
+ tamam sen birini bulmuşsun anlıyorum. aramızda mesafeler, engeller varken, benim için zaman burada durmuşken, dışarıda hayat devam ediyor. bu nedenle birini bulup beni unutman kadar doğal bir şey yok. bunları anlayabiliyorum fakat bu lanet yere girmeden önce verdiğin sözleri neden verip kendini sevdirdin ki?
- biliyorum. senin ahını aldığımın farkındayım. ama sen de çok büyük yanlışlar yaptın. beni görmek için fırsatın vardı. bunun için çabalamadın. ya da bir kez olsun eylemlerinle sevdiğini göstermedin.
- sevdiğimi göstermedim!? evet gösterilecek pek bir şeyi hak etmiyormuşsun. ben burdayken bunu yaptın. insanlara zaten pek güvenmem artık kimseye de güveneceğimi sanmam. ama şunu bil ki sen de hayatında her sevdiğin kişi için bir kullanımlık olacaksın. belli ki sadakatın sadece yanındayken var. ömür uzun. bir gün evleneceksin ve eşin senden uzak bir yere gidecek. belki de cezaevine ya da askere. bir şekilde görüşmen zorlaştığında sen yine başkalarından etkileneceksin. huyun bu.
+ beni anlamıyorsun. sana sevgim senin davranışların yüzünden bitti. çünkü sen sevdiğini göstermedin.
- ben bu lanet yerde seni aramak için kaç kere sıra beklerken geri döndüm. sırada duramıyorum. istediğimde arayamıyorum. bunlara rağmen nerdeyse her gün arıyorum. sen mi görmedin? ben mi gösteremedim? senin gözlerin mi kör oldu? yoksa birisine aşık oldum demek mi zor geliyor? biliyorum yaptığın kahpeliği kendine yediremediğin için bende de suç arıyorsun. ondan dolayı bu sözler.
- belki de öyle neyse kapatıyorum kendine iyi bak.
...*
+ lanet olası kapalı duvarların dışındaki insanlar için ne kadar güzel dünya.
Saygı çerçevesi içerisinde sürmesi gereken konuşmadır.
Hep acı verir böyle konuşmalar.
Hele ki severek ayrılıyorsanız ve uzun yıllardır birlikteyseniz..
Bazen saatlerce sürer bu konuşma. iki arkadaş gibi konuşursunuz, anlatırsınız, son bir kez dertleşirsiniz, gülersiniz ama içiniz her Geçen dakikayla cız eder..
O gülüşerin ardından ikiniz de sessizleşirsiniz, içlenirsin, çünkü bilirsin; bu konuşmadan sonra o deliler gibi sevdiğin kişiyi bir daha göremeyeceksin..
Özleyeceksin.. Öyle bir özlemle dolacak ki için, sanki kalbini yerinden söküyorlarmış gibi hissedeceksin..
Aslında bu özlem konuşma esnasında başlar. Sonra bi bakarsın, sabah olmuş. Sabaha kadar konuşmuşsunuzdur.
Uykun geldiği halde uyumak yerine o canından çok sevdiğin insanla acı da olsa konuşmak istemişsindir.
Ve günün aydınlanmasıyla birlikte hüzün çoğalır.
içten bir panik kapar insanı, 'her an bitebilir bu konuşma sona erebilir' diye.
Ve o an gelir çatar. iki taraf da bunu anlar ve istemsiz şekilde göz yaşları akar ikisininde..
'Beni güzel an ve hayatına devam et' diyerek sonlarsın o konuşmayı..
Bunu söylerken içten duâ edersin 'lütfen gitmeme engel olmasın' diye.
Çünkü engel olursa gitmek daha zorlaşır..
Çünkü engel olursa gözün arkada kalır..
Belki egoistce ama bazen gitmek en doğrusudur.
Ve ayrılırsınız. Defalarca elin telefona gider, aramazsın..
Bir aramanla bir mesajınla sana geri döneceğini bildiğin halde yapmazsın bunu, çünkü kalbinle değil; aklınla hareket etmen gerektiğini bilirsin..
kimseyi onu sevdiğin kadar sevemeyeceksin.
bir kere aşık oldun, bir daha olamayacaksın!
Kimse o insanın yerini tutamayacak, hiç kimse..
Duâna katmaya devam edeceksin onu.
Ona duâlar edeceksin. 'Onu herdaim koru, beni unutsun, acı çekmesin' diyerek yaşvaracaksın allaha.
Bazen en doğrusudur ayrılmak.
Bir karar verdiysen; sonuna kadar o kararından vazgeçmemen gerek..
