isteyipte ayrılamamanın en büyük nedenlerinden birisi alışkanlıktır. Zira sen ondan ayrıldığın zaman onu değil onunla yaşadığın anıları özleyeceksin. Bu yüzden sana zor geliyor. Ayrıca bazı baskın kişiliklerde ki genelde kadınlarda olur bu dürtü, cefasını ben çektim sefasını başka yellozlara sürdürtmem düşüncesi vardır. Ayrılmamaya bir başka sebep olarak ilişkilerde artık menfaat çıkar ilişkilerine döndüğü için pek mümkün olmuyor. Bu maddi ya da manevi olarak hiç farketmez.
Erkeklerde ise bir sahiplenme iç güdüsü olduğu için ondan sonra olacaklar için çok endişe duyar. ona karşı olan sevgisi, inancı bitse dahi başkasının ona dokunacağını bilmek onu terelelli eder. Ayrılıklar hep zor olmuştur. Olmuyorsa zorlamayacaksın demişler. insan onunla olmaya alıştığı gibi onsuzluğu da alışacaktır..
Aşkı bazen alışkanlıkla karıştırmak, sevgilinizle uzun zamandır birlikteyseniz onu artık bi parçanız olarak görmeniz, ayrıldığınizda da hayatınızda büyük bir eksiklik olacağını bildiğiniz için ayrılamazsınız.
sevgili olmasıdır.
insan gerçekten sevdiği birinden niye ayrılsın, aynı oranda sevmiyorsa dahi emek, paylaşımlar, vefa vs gibi nedenlerden dolayı ayrılmaz.
25 senelik evli ,
3 çocuk sahibi
6 yıl sevdalık yapmış
zor günleri paylaşmış
bugün geriye döndüğünde iyiki yapmışım demiş
ve en önemlisi
hala çok seviyor
olmak
yeter sanırım .
