dünyanın en acı şeyidir, o kadar sevdiğiniz, hayatınızı vermeye razı oldugunuz insan tarafından ağlatılmak: ve "ağlama sinir oluyorum, bir sey yapacagım varsa da yapmıyorum"u duymak...
- Annenin, babanın göstermediği ilgiyi benden bekleme
- Sürekli görüşmeyelim, konuscak bi sey yok zaten
- Git arkadaş edin benden baska "ki tüm arkadaslık ilişkilerimi eleştirirken"
- Senin için şuraya kadar geldim, şunu yaptım
ki bunların hepsini psikolojik tedavi görürken söylemesi zaten bünyem bu denli hassasken aglamak için cok buyuk sebeblerdir..
değer mi?
o muamma...
öncelikle "değiyor mu ?" soruna cevap vereyim. eğer sevgilin de seni seviyorsa değer. ama sevmiyorsa kendine şu soruyu sor;
"beni sevmediğine, bir daha mutlu olamayacağımıza göre neden kendimi boş vere üzüyorum ?"
zor, unutması ve acıya dayanması zor ama imkansız değil.
sevgiliniz sizi üzebiliyor, ağlatabiliyor, size acı çektirebiliyor ise nerede hata yaptığınızı bulun ve ders alın ilişkinizden.
elimde avucumda neyim varsa hepsinin bir anda değerini yitirdiğini hissettiğim an idi. saatlerce telefonda ''neden burada değilsin!'' diye ağladı. yazık, acı, kayıp.
--spoiler--
bir kadını ağlatmak çok zor değildir aslında.
kadınlar her şeye ağlayabilir; bir filme, bir şarkıya, bir yazıya...
en az erkekler kadar yani!
ama bir kadını yürekten ağlatmak zordur.
eğer bir kadın yürekten ağlıyorsa,
ağlatan onun yüreğine ulaşmış demektir.
ama o yüreğin değerini bilememiş olacak ki ağlatan,
gözünü bile kırpmadan teker teker batırır iğnelerini yüreğe!
Çok ağlayan kadınlar,
bir çok şeyden vazgeçen kadınlardır aslında.
her damla olgunlaştırır kadınları
evet ama olgunlaştıkça..
o safça inandıkları aşk gerçeği onların gözünde küçülür.
küçüldükçe değerini yitirir ve işte o zaman kendilerine sarılıp,
yeni bir kadın yaratırlar kendilerinden.
güçlü,
yenilmez,
mağrur ve aşka inanmayan...
--spoiler--
