sadece arkadaş olunduğu safhada gayet iyiyken, iş sevgili olmaya geldiğinde çuvallayan insandır. sanırım her zaman yalnız olmaya mahkumdur bu insanlar.
bu durum kişide kronikleşir. sevgili olmanın gerektirdiği hareketler hiç bir zaman kişiye mantıklı ve olumlu gelmez. paranoyak durumun içerisinde yalnızlığa alışır.
örnek ben.
sevmeye yeteneksiz, "sevgi"li olmayı kendi bünyesinde yaşatamayan insan. kimse benim sahibim olamaz gibi saçma bir saplantıları vardır, aşkla aitliğin birbirinden çok farklı kavramlar olduğunu ayırt edebilecek düzeyde değillerdir. kendisine, tek kalmaya mahkum olduğu hayatında başarılar dilemekten başka şey gelmez elden...
Hayatin duygularini ve buna bagli davranislarini kontrol altinda tutarak yetismis insandir. Iste o sevgili muhabbetine gelince gosterecek duygulari olmadigindan, genellikle iliski yurumez. Iliskinin suresi sahsin yapabildigi taklit yetenegine baglidir...
(bkz: askin var olmadigini bilmek)
zamanında yaşadığı ilişkilerden sonra yeni ilişkilere başlamayı düşünmyene başlasa bile daha temkinli davranan kişidir. bazı şeylere doymuş olması yada ilişki sırasında çok güvendiği sevgilisinden kazık yemiş olması ihtimaller arasındadır.
