en uzun ilişkinin 2,5 ay sürmesiyle sonuçlanan durumdur. insanın içi ruhu sıkılır. ilk bir iki hafta her şey güzelken, sevgilinin hep iyi özelliklerini görürken 1 ay dolmaya başlayınca kötü yönlerini görüp soğumaya başlar insan. hatta her sabah atılan günaydın mesajları çok anlamsız ve sıkıcı gelir. kıskaçlık triplerine neden tahammül ettiğini sorgular ve özgürlüğünün kısıtlandığını fark eder, sohbetinden zevk almaz olursun. çünkü yine aşık değilsindir. çok kötü bir şey bence lan.
tahammülsüz ve mükemmeliyetçi olmanın aşkta getirdiği sabır yeteneksizliğidir. hiç bir zaman sabırlı ve fedakar bir aşık olmadım, hiçte olmayacağım çünkü bunu hakeden hiç bir erkek gözlemlemedim henüz.
erkekler aldatıyor, yalan söylüyor ve kendi istedikleri olsun istiyorlar. tüm ilişkilerde bunun olduğunu gördüm, gözlemledim, dinledim, yaşadıklarım ve başkalarının yaşadıkları açısından aşka ve erkeklere güvenmiyorum. güvenmediğin birine nasıl sabredersin.
kesinlikle arkadaş, dost ve sırdaş olunacak insandır.. çünkü bu meziyetleri barındıran insanlardan iyi bir sevgili olmaz.. iyi sevgiliden de diğer meziyetlerden çıkmaz.
