içinde bulunulan o anda dünyanın en bulunmaz şeyi sanılıp keleğı yediğinizde sadece bir oyundan ibaret olduğunu anladığınız eylem.Kelek yemeyenler için (bkz: sevgilisinden kelek yemeyen insan) görüldüğü gibi başlığı dahi yoktur ki insanı olsun.
en basit ego tatmin yoludur.eğer ki insan kendini adadığı herhangi bir konuda başarıya ulaştıysa veya ulaşma yolundaysa hiçbir şekilde ihtiyaç duymayacağı yaşam formu.ne zaman ki insan egosunu tatmin edecek (ego tatmini derken burda söylemek istediğim yeterlilik hissi) bir şeye kendini adamaya üşenir veya adadıktan sonra yorulur/pes eder/başarısız olduğunu sanıp denemekten vazgeçer, işte o zaman en basite yönelir.birine değer vermesi gerektiğine inanır ve bu inancına karşılık ondan kendisine sevgi, yeterlilik duygusu vermesine kilitlenir.hele bir de aşk meşk bıdı bıdı diye süsledi mi bu vazgeçişini milyarlarca hücrenin, yüzlerce sistemin, bir sürü uzvun ve organın kusursuz çalıştığı bir bedeni olabilecek en sokum şekilde kullanmış ve kendince tatmin etmiş olur.yazık.
iki insanın duygularını dışarı vurması ile başlayan sözlü anlaşma. sanırım böyle... ama üfürükten teyyare bir şeydir sevgili olmak. nedeni basit; canım, cicim ilerlerken 3-5 dakikalık bir telefon ile bitebiliyorsa, ayrıldıktan sonra görüldüğünde selam dahi verilmiyorsa, yaralı bırakılan taraf sesini duymak istediğinde telefon meşgule alınabiliyorsa veya konuşmak için binbir takla attırılıyorsa o anlayışın ruhuna tükürmek lazımdır. sevgili olmak her adamın harcı değildir. ilerisini düşünmeyenler için eğlenceli, bir o kadar da vazgeçilmez olduğunu düşünmekteyim.
