iki insanın duygularını dışarı vurması ile başlayan sözlü anlaşma. sanırım böyle... ama üfürükten teyyare bir şeydir sevgili olmak. nedeni basit; canım, cicim ilerlerken 3-5 dakikalık bir telefon ile bitebiliyorsa, ayrıldıktan sonra görüldüğünde selam dahi verilmiyorsa, yaralı bırakılan taraf sesini duymak istediğinde telefon meşgule alınabiliyorsa veya konuşmak için binbir takla attırılıyorsa o anlayışın ruhuna tükürmek lazımdır. sevgili olmak her adamın harcı değildir. ilerisini düşünmeyenler için eğlenceli, bir o kadar da vazgeçilmez olduğunu düşünmekteyim.
evli olmaktan daha güzel bir durum gibi gözüküyor. evli olanlardan duyduğum, gezme olayı azalıyormuş. tabii evlilikte nasip işi. hem bence sevgililik daha sadıklı artık. hayırlısı ne diyelim.
