sevgili ile uyumak başlığını görünce istem dışı olarak aklıma geliyor. karılar leş gibi terliyor, sarılmazsan trip atıyor, sarılınca kolunu nereye koyacağın muamma. becerene saygım sonsuz fakat, uyuyamayanlar sanki daha fazla. ben genelde yere atıyorum yastığa öyle devam ediyorum uykuya en rahatı. dırdır yok, yapma sevgi gösterisi yok.
sevgi eksikliğinden ileri geliyormuş tecrübeyle sabit. yatak dar, benim hareket etmem lazım, deli uyurum sana da rahat vermem, uykum çok hafif, of sıcakladım vb bahaneleri gün gelip birisi söküp gidebiliyormuş. uyurken bile ona dokunmak için ölmeye başlıyormuşsun. yıllarca tek başına hüküm sürdüğüm çift kişilik yataklar şöyle dursun, 90 cmliklerde bile yalnız uyuduklarına nazaran en rahat ve tabii ki en huzurlu uykuyu çekebiliyormuşsun.
