bildiğin ortaokul dönemleri. çocuğum lan daha. okulun arka tarafına gitmiştik. bahçe değil ama bildiğin okuldan çıkınca arka taraf. sonra hocanın birinin arabasını gördüm sandım. orayı terkediverdim. Acaba o da hatırlıyor mudur? Nasıl bi rezillik
genel özellik olarak lüks, şık görünümlü bir yerdir. (bkz: göz boyamak) sonrasında ilişkiye ucuz barlar ya da çay bahçelerinde devam edilir. hatta dışarda zaman geçirmekten hoşlanmıyorum diyerek bir yerlere gitme sayısı oldukça azaltılır. (bkz: eve kız atma yöntemleri)
Ben ve kitaplarım... Nerelere gitmedik ki... Şu an eve gidiyoruz ama. O, Tuna, aras, ada, meriç * ve ben. Güzel insanları yanımda taşımak hoş.
Edit: sevgili yazarlar, insanlar illaki yaşayan, kanlı canlı insanlara aşık olmak, onlarla aşk yaşamak zorunda değillerdir. Bir insan pekala kitap ve film karakterlerine aşık olup huzur içinde de ölebilir. Lütfen bunu garipsemeyiniz. Bir insan ne olursa olsun, neye karşı olursa olsun, seviyorsa seviyordur. Aşk denilen şey de zaten aşırı sevgi, şefkat, muziplik ve saygının birlikteliğinden başka bir şey de değildir.
güzel bir mesire yeri piknik alanıydı. ama gidilen yerden ziyade çift olarak içinizde ki huzur önemliydi. o varsa duvara karşı piknik bile güzeldir diyebilirim.
