hayal ettiğim biri var, deniz fenerinde yaşıyor, akşamları balkona çıkıp uzun dalgalı saçlarını rüzgârla dans ettiriyor. şarkı söylüyor sesi herhangi bir kara parçasına çarpıp yankı bile yapmıyor yanaklarında gamzeleri, büyük büyük özlemleri ve benim gibi küçük mavi-yeşil hayalleri var. tükenmez kalemi ne zaman tükense ağlıyor, anadilindeki bütün anlamsız sözcükler adına gökyüzüne beyaz bir güvencin salıyor sezen aksu dinliyor, takdir edilmeyi seviyor, yakaladığı balıklara yalanlar atıyor en çok bu yüzden muzdarip aslında bütün balıklar ona yalancı diyor, hafızaları olmadığı için yalancı olduğunu unutup tekrar ağına takılıyorlar bir gün diyor biri gelip beni bu yalnızlıktan çıkaracak biliyorum.
sonuna üç nokta koymadan konuşacağım sana
yemeği ben yaparsam, bulaşıkları sen yıkar mısın?
