Benimdir. Başıma yeniden dert, sıkıntı, kavga gürültü almak istemiyorum. Beni anlamayan, dinlemeyen ve saygı duymayan insanların varlığına ihtiyacım yok.
Üzerinden çok zaman geçince doğal olarak insan istemiyor. Böyle kızgın kumlar dan serin sulara mı olacak yoksa çölden kurtulmsk isterken kutuba mı düşeceğim ? Bu sorular insanı yalnızlığa sevk ediyor .
"armut piş ağzıma düş" ninnileriyle büyütülmüş olan ana kuzularının züğürt tesellisi olup, bu kuzular büyük bir olasılıkla analarının uygun göreceği bir kızla evlenecektir.
benimdir.
böyle mutluyum, kafam rahat bana göre sevgili edinmeye çalışmak saçmalıktır ama sevgili yapmaya çalışana da saygım sonsuzdur.
kader beni sevdiğimle karşılaştırana kadar da böyle devam edeceğim.
bıkkınlık sebepli olabilir. 27 yaşındayım, bugüne kadar sevgili edinebilmiş değilim. ama sevgililik öncesi süreci tecrübe edebilmiş biri olarak o süreci tekrar tekrar yaşamak zor geliyor. paket olup gelse ya ne güzel olur.
Yapmıyorum yapmak da istemiyorum. Bir tanıdığım sevgili yap sen eğlenmelik dedi, "bundan kolay ne var mesele o değil" diyecektim, aman kalsın dedim. Ne gerek var lafı uzatmaya.
Mesele sevgili değil arkadaşlar. Sevgili isteseydik önümüze çıkanları şıp diye kabul ederdik. Ben ki erkek lisesinden ve mühendislik fakültesinden mezun olup yine mühendislik fakültesinde master yapan bir kızım, ortam var yani. Ama Evlilik öyle kolay değil.
hayatı boyunca sevgili denilen şey (insan), ona zorluk, yorgunluk, uğraş, çaba, hadi en iyisi bile ekstra sorumluluk, ya da basitçe ifade edecek olursak, yapılması gereken şeyler getirdiğinden, az biraz seks, arada da gelen yalnızlık krizleri için bunca şeye katlanılmaz diye düşünüp, oh sadece ben varım sıfır sorumluluk, ne istesem onu yaparım diye düşünen insandır. hiçbir şey yapmamasının sebebi böyle bir şeydir. aşk denilen psikolojik rahatsızlığa yakalanmazsa böyle de devam eder.
bu kişi benim, sevgili olayları bana aşırı saçma gelir. çünkü; popüler kültürle birlikte zirveye çıkmış bir olaydır. önemli bir şey değildir, bir gereksinim falanda değildir. sadece diğer insanlarla aynı statüde hissetme orgazmı olarak belirtebilirim. şimdi gelelim yapmış olduğum yani, sıçtığım tespitlere
varan 1 - bundan yıllar yıllar önce sevgili denen olayın, edebi ve ahlâkî bir değeri vardı. insanlar evliliğe bir adım atmak adına sevgili olurlardı. o yüzden nişan, söz,isteme vs gibi gelişirdi olaylar.
varan 2 - ahlak unsuru olarak, sevgili konumu aşk ile aynı değerle bir tutulmaz. bir tık altında olurdu, aşk biraz daha drama olarak, biraz daha absürt olur idi. bu absürtlüğe şuan değinmek istemiyorum.
bu sıçtığım tespitleri tek bir çatı altında toplarsak yani inci sözlük gibi özet geç lan bin derseniz hemen döküleyim.
şuan ki çağımız da, aşk, sevgili denen zımbırtı insanlara hava atma, insanlara bakın benim de sevgilim var deme envalinde yapılan oynaşmadır. hiç bir ciddiyeti yok, filmlere dizilere konu olan sevgili muhabbeti ergenlerin gazı ile ömrünü devam ettirmekte. hiç akıl kârı değil.. kalbinde olmayan boşluğu dolduruyormuş gibi insanlar elbise değiştirir gibi sevgili değiştirmekte (bkz: tüketim açlığı) diyebiliriz buna, popüler olan her şeyin nasıl bok olması kaçınılmaz ise, popülerlik adı altında yapılan sevgililerin de sonları kaçınılmaz..
biraz daha toparla 404 veriyorum derseniz, (bkz: popüler kültür) deyip geçerim. zaten daha önceki bu konuyla alakalı bir entarimde bu sevgili olayın popüler kültürle birleşince saçma bir yere doğu gittiğini yazmış idim..
herkesi sevgili potansiyeli olarak görüp önüne gelene yürümekten ise gerçekten sevgili olacağını hissettiği karşı cinsini bulması o onu daha mutlu edecektir belki de. sevgili, hiçbir şey yapmazsanız, durgun olursanız vs bu konuda şanslı olamayabilirsiniz elbette ama, sırf sevgilim olsun diye de fevri davranmamanız gerekir. bir insanın hayatı boyunca çok sevgilisi olması saçma bir şey zaten. gönül işi dediğiniz bu durum fazla sevgili barındırmamalı. sadece bir tane olan kalbimize çok kişi sığmamalı.
okadarda onyargili yaklaşilmamasi gereken insandir.
hayır aşk gelip beni bulsun diye bekledigim filan yok. ama ne biliyim pek de umurumda değil gibi. şu an sorumluluklarimdan uzak, boş, siradan bir hayat yaşasamda içimden normalleşmeye dair bir istek gelmiyor. zaman zaman aklima gelsede bir aile kurma hayali 10 saniyeden fazla sürmüyor. sanirim devlet bahçeli gibi bekar ve bakir ölecegim. ama bu beni rahatsiz etmiyor.
Benimdir. Buyuk hayal kirikliklari ve buyuk mutluluklar yaşadim.
Cabalamiyorum cunku kaderimde ne varsa onu yasayacagimi biliyorum. Kendime vakit ayiriyorum. Bol bol kitap okumak, kendini gelistirmek uzun dönemde her zaman daha çok işe yarar. Şimdi sıradan bir kizla olmaktansa birkac sene sonra daha kaliteli ve duzgun bir kizla olmak daha iyi.
Aşkmış, sevgiymiş bu duygular çok samimi gelmiyor artık bünyeme. Zamanında verdiğin sevginin, değerin karşılık bulmaması da bu işlerden soğutuyor insanı.
Şu an kendi sorunlarıma odaklanmak istiyorum sadece.
bence mantıklı bir insandır bu. edinmemeli. bu işler çok yanlış. zaten insanın bir tomar derdi varken bir de sevgili ile uğraşmak bak çok samimi söylüyorum çok zor -ama derdiniz yoksa, hayat size güzelse sıkıntı değil tabi- en başlarda ne kadar güzel dursa da sonrasında ekstradan 20 yıl yaşlanmak demek.
Evimde oturmis hayatımın askının beni kesfetmesini bekliyorum.
Eliyle koymus gibi bulacaktır eminim. Saka bi yana kendimi nadasa bıraktım uzunca bir süre kalbimi yormak istemiyorum.
Böyle cok iyim tebrklr hll spr dvm.
Bendim ama artık değilim. son zamanlarda, bana unuttuğum duyguları yaşatabilecek birine çok ihtiyacım olduğunu fark ettim sözlük...
Tanım: bu konuda çeşitli sebepleri olan biridir muhtemelen
