bir analiz edelim itirafçı yazar adı verilen ilgi dedektörlerini.
itiraf etmiş, 'babam öldü, bana babalık eden olmadı. babasız büyüdüm, babasız büyümek ne kadar zor bilir misin? o yüzden sevgilimden ayrıldım, sevgili arıyorum.' der gibi;
ne kadar adi,
ne kadar iğrenç,
ne kadar sahte değil mi?
oysa itiraf etmek güç olandır;
önce kendine, daha sonra bizlere...
itiraf; her gün, umumi bir çöplükte bir başlığa bir şeyler yazmak değildir. bunun adı duyurmaktır. misal, babası ölen bir yazarın örneğini verdik, buradan devam edelim;
babasının ölümünü itiraf edebilmiş bir insan; kalkıp bunu anlattığında karşı tarafa kendini acındırmaz; aksine ne kadar güçlü olduğunu gösterir. eğer anlattığında karşı taraf acımışsa; o itiraf etmemiştir, kullanmıştır babasının ölüsünü;
bir leş muamelesi.
eğer itiraf etmişsen ve anlatmışsan bana görüp geçirdiklerini; sana yakın değil; seni yüce görmem gerek kendimden;
çünkü her itiraf, bir güç sisteminin başarısıdır aslında;
acındırmak ve ilgi görmek değil.
ve sen babasının ölüsünü, karşı cinsin ilgisini özel mesaj bölümüne çekmek;
akabinde orayı kasıp msn var mı demek için,
ordulara 'ilk hedefiniz yatak!' hedefi gösteren itirafçı sapık yazar;
sen yaşıyor musun?
