Sevgi de aptallık da verdikçe artar, paylaştıkça büyür. ikisinin arasında çok daha derin, çok daha anlamlı bir ilişki var. sevgi, akılla birleşmediği zaman derhal aptallığa dönüşür. sevginin aptallığa dönüşmesini ancak karşılıksız severek önleyebiliriz. çünkü insanoğlu çiğ süt emmiştir, vefasızdır. karşılık bekleyerek sevdiğimiz zaman bu güzelliği, bu yüceliği, başkalarının iznine ve acımasızlığına yani başkalarının denetimine terk etmiş oluruz.
