ilişkilerde evrenin yorulmasına kadar sürecek çelişkiler bütünüdür. bir erkek olarak kadınlar ile birliktelik yaşadığım için erkekleri irdelemeyeceğim feministler kızmasın. kadın dış konseptte ne kadar duygusal kişiliğe bürünen cinsiyet gibi görünse de aslından mantık çizgisinden sapmayan taraftır. aynı gibi gözüken manada farklı soruları soralım önce;
1- bir kişiyle ilişkisi yaşasan bu kim olur?
2- odada yalnız kalmak için hangi erkeği seçersin?
odada yalnız kaldığın kişiyle muhtemelen ilişki yaşanır diye düşünebilirsiniz lakin olay bu kadar kolay olsaydı aşk karmaşasından çıkamayıp entrylerle avunanlar biz olmazdık. yükte hafif pahada ağır birinci soru; sosyal çevre, gelir düzeyi, vs. düşünüldüğünde bilinçaltının etkisiyle gözün baktığı yeri, gözden çıkarıp somut kavramlara odaklar kadın için. ikinci şıkta ise beyin dış etkiler, olanak ve kazanım ihtimallerinden uzaktır. sadece ana odaklanacak kesim kırpılır kareden ve katıksız duyguların yoğunlaştığı kişi bulunur. geniş perspektife odaklanınca bu da bir mantık çerçevesinden bakmaktır aslında. erkeğe aynı sorular sorulduğunda her iki seçenekte beyinde bütünleşir çünkü bedenen sorunsuz aldatabilen erkek ruhen kandırmaya programlanamamıştır henüz. kendi yarattığı ve yaşadığı dünyayı kurarken, unuttuğu kadını sonradan kazanmayı düşünmüş ama kadın o ana kadar ruhsal olarak aldatmaya giden bir sürece kadar düşünme mekanizmasının farklı ve daha korkutucu bölümlerini geliştirmiştir. görünürde korkutucu kimliğe bürünen taraf görülen erkek bir kadının kalbindeki gelgitlerde yüzmeye hala cesaret edememektedir. bunu da savaş ve sosyal çevrede cesaret etiketiyle saklamaya çalışır. bu kısır döngü iki cinsiyeti birbirine muhtaç ve evrenin devamı için bağımlı hale getirir. erkeklerin kalbi kırılmaya bunun sonucunda şiddete varan tepkiye, kadınların da bitmez ruhsal açlığı sonu olmayan psikozlarda dönmeye devam edecek. kozmos bozulana dek.
çok uzatmaya gerek yok. aslına bakarsanız her ikisi de "sev" emir kipli.
sevdiğin zaman sevgili olmak zorundasın, bu dayatma yoluyla büyüyen annelerden genetik yolllu geçişler mümkün. bunu görmekteyiz. hanginiz sevgilinize "en çok kalçalarını sevdim" o yüzden seninle birlikteyim diyebiliyor gözünün içine baka baka .hem de bir restorantta. ancak ve ancak ılık bir sevişme sonrası yatakta, o da o gün böyle bir şansınız varsa. bu durumda bir kızla sevgili olabilmek için ancak ve ancak yanaklarını şefkatle sıkabilirsiniz, vahşi haliniz birkaç ısırık olur o da çok liseli edebiyatı gibi durur. niye kız diyorsam artık.
biraz erkelerden dem vuralım.. sevgi ve sevgili paradoksunu erkek dünyasından ele alalım.
sıkışmış ,araftan farksızdır akılları.
çünkü; erkekler kadınlar gibi değildir, rahim kokusunu tatmış, anneyi sevgili bellemiş ve yolun doğrusunu bulmuş varlıklardır. o yüzden ayrılınca onların rimelleri akmıyor.. baaağnnuueee beenniii bırraaaakkktı diye çayır çeşme, dolaşmıyorlar. çünkü kadın sevmeyi ilk rahimde öğreniyorlar. dayanıklı tüketim malı gibi, salla vur duvara hiç mühim değil. haklıda kereta..
mesela onlar için sıradan bir kadınla sevişmek kadınlardaki gibi değildir. mantık ve kuram şöyle yürür erkekte; benden hoşlanmazsa yatağıma girmez. ki bu fahişe bile olsa. erkelerdeki bu megoloman dürtünün devreye geçiş sürecine hayranım. penisimi sevdi, yoksa böyle inlemezdi. yani; birini sevmek için sevgili olmaya, sevişmek içinde sevgili olmaya gerek yok erkek lugatında.
ama kadın öyle mi? eyy zarif ve fettan varlık. toparlan kıyamet kopacak!
toplumsal güdülerle yol alan varlık..biri sana dokundu diye nikahı basmak zorunda değil hatta sana futbol sahasına sığacak sayıda çocukta vaadetemeyebilir. biri sana evlenme teklif etmedi diye bu seni sevmediği anlamınada gelmez. pembe panjurlu evini boka buladığım için üzgünüm ama sevmek dediğin herkese hastır. bir yerde herkes sevgilidir. mevzu sevmekse bir çocuğua göre anne, bir inanclıya göre tanrı sevgilidir hatta iyi bir çalışansanız patron sevgili bile yapabilirsiniz.
paradoks denen hadise en çok tanrı, sonra da bu aşk meşk davasında yorgun düşer.
belkide;bu yüzden sevgili gözümüzde tanrı gibidir .
