vazgeçebilmek için birşeylerin yaşanmış olması gereklidir zannımca. yoksa hep akılda kalacaktır ki bu vazgeçiş değildir. insan denen varlığın bir enerji olduğu gerçeğini hatırlarsak, akılda kalanın, arzulananın onu isteyen tarafından rahat bırakılamayacağı aşikardır. herşey gözle görünür etkilerin tesirinde olacak diye kural yoktur. telapati en büyük habercidir. bu nedenle görünürdeki bırakış için yaşanması gerekir sevginin gereği. yokmuş gibi davranabilmek mümkün görünse de aldatmaktır bu kendini.
senin aşkından hiçbir yere kıpırdayasım gelmiyordu. yemedim içmedim. yediklerimi de hazmedemedim. bir süre sonra, hareketsizlik ve beslenme bozukluğundan dolayı basur oldum. yani sevgilim, senin için sıçmaktan vazgeçtim.
Elele, dizdize, gözgözeyken verilen sözlerin; ebediyete kadar demelerin bir bir gerçek olmadığını her zaman her şeyin istediğimiz gibi olmayacağını kabul ettiğimizde anladığımızdır.
bazı şahıslara anlatılamayan tek şeydir. sevdiğiniz kişinin mutluluğu için onun kendi hayatını yaşamasına izin vermek gereklidir. gitmesine izin verin ve rahatsız etmeyin. (bkz: yeter artık)
