ancak insanın basina gelince anlayabildiği durum.cunku bazen sevmek yetmez. artık sadece onun iyiliğinden baska bir sey dilemez onu mutlu gormek ister. ve unutulmamak ister.cunku seven unutmaz.
dünyanın sonunun geldiğini düşündüğünüz andır severek ayrılmak,artık bitti herşey lafını duyduğunuz anda bilmem kaç yüz kişiden dayak yeseniz daha az canınız acır
kimsenin başına gelmemesi dilenendir. gece gündüz onla geçer, eller tutulur, ilan-ı aşk edilir ama beklenmedik bir zamanda yollar ayrılır. katlanılmaz acı, zamanla kabuk bağlayan yaradır.
birlikte kalmanin taraflardan birine ya da ikisine birden zararli olacaginin kavrandigi durumlarda insan kolunu bacagini keser ya da yuregini soker atar gibi iliskiyi bitirir hatta bunu bir cerrah sogukkanliligiyla yapacagi icin disaridan cok da severek ayriliyor gibi gorunmeyebilir. ancak evde tek basina kalinip isiklar sondurulup bir de yorgan kafaya cekildigin de artik doyurulamayacak yurek sizlamaya baslar. sevgili, bayildigin halde alerjin oldugu icin uzak durman gereken cilege, kediye doner.
ilişkilerde birşeylerin çatırdamaya ve zamanla birbirlerine zarar vermeye başlayan zamanlarda başlar bu durum. bir yandan ne kadar birbirinizi kırarsanız kırın seviyorsunuzdur, seviliyorsunuzdur ancak yollarınızı da yavaştan farklı yönlere ayırmışsınızdır. canınızdan birşeyler kopuyordur, söyleyemiyorsunzudur. yalnız kalmaktan korkar hale gelirisniz, içinizde depremler olur, bitap ruhunuz en sonunda ayrılmaya teslim olur.
bazen sevgi yetmez azizim. öyle engeller çıkar ki bazen kalbinize gömerek çekip gitmek kalır. sessizce size kalan son rol oynanır ve sahne kapanır... dudaklardan dökülen sevgiliye yürek yakan bir elvedadır.
saçmadır...iki tarafta sevildiğini biliyorsa acı verir.ruhların kısa süreli dinlenme ihtiyaçları ayrılığı getirmemlidir aslında ama yapılabilecek tek şey budur bazen..elden hiçbir şey gelmez ve biter**
başlarken hissettiğin o karın gıcıklatan hisler
bir süre sonra kaybolur
sonra saygı çerçevesi kaybolur
sonra birbirinden abuk sabuk şeyler için hesap sormalar başlar
ufaktan güvensizlik tohumları ekilmeye başlanmıştır
sonra kavga edilir
en sonunda abuk sabuk bir sebepten ayrılınır
üzerinden 2 gün geçmez o kız zaten kaşardı yada o çocuk salağın tekiydi denmeye başlanır.
tüm bu süreç insanların kişiliğiyle doğru orantılıdır böyle olmayanları yıllar geçip ilişkide gına noktasına gelindiğinde ayrılanların durumu bana kalırsa daha da vahimdir.
ama gelecekte olacakları ön görüp henüz kafanda ki destansı duygular ve bağlılık bitmeden
ilişkinin temelinden bozukluk olduğunu fark ettiğin anda
bu temel kusuru bahane edip ayrılabilirsin.
işte ozaman hevesin kursağında kalmış olur
ama o güzel hislerini yıpratmazsın.
kendi kafanda kısa sürelik bir ilişki de olsa,ilişkin yücelir.
kötü bir anı yı ,zihninde sürekli büyüyen bir heyecana tercih etme meselesidir.
kendileri kıymetini bilmezler ama severken ayrılanlar aslında en mutlularıdır.
