seversin, koruyup kollarsın, gözünden sakınır, kendinden bile kıskanacak derecede sahip çıkarsın. lakin o bunu anlamaz. senin düşüncelerinin tersine gider. ama sen hep onun istediği şeyleri yapmaya gayret gösterip, yaparsın ve üzülürsün.
bunun cevabı nedir?
biz mi fazla temiz kaldık? biz çok sevdiğimiz için mi suçluyuz ve gülmüyoruz acaba? kime sitem etmemiz gerek?
1 kelimesi için dünyaları yakabilecek derecede seven insanlar neden hep mutsuz kalmak ve üzülmek zorunda ki?
