insanın içinde büyüyen korkuların neden olduğu durumdur. korkular zamanla büyür, büyür ve en sonunda bir duvar olur kalbin önünde. fenadır. hem de çok fena. en sonunda insan o duvarların içinde boğulmaya başlar. ve çaresizce o duvarları yıkabilecek birinin karşısına çıkmasını bekler.
aslında sevememe değil onun olması için gerekli emeği harcamaya üşenmektir. yeni birini huyunu suyunu kim tanıyacak kendini karşıya kim anlatacak ortak bir geçmişi kim oluşturacak?
