"seve seve" uğruna öleceğimiz bir ülke olduğunda hiç düşünmeden silahlarımızı alır cepheye koşarız. (askere çağrılmayı beklemeyiz)
türklerin ve kürtlerin ortak vatanı olan, iki halkın birbirlerinin varlıklarına karşılıklı sevgi ve saygı duyduğu, para babalarının, ırkçıların, savaş baronlarının ve din, ahlak tacirlerinin sözünün geçmediği bir ülkeden sözediyoruz.
(bkz: üçüncü cumhuriyet sosyalist cumhuriyet olacak)
ama ille "şehit" olmak için yanıp tutuşanlar varsa, sizi tutan yok. kapın dedenizin av tüfeğini, cudi gabar munzur dolanın durun.
kahpece gelen bir kurşunla olmadığı sürece yaşanacak şehitliktir muhtemelen. çoğu askerimizin arkasından vurularak daha ne olduğunu anlamadan şehit düştüğünü unutmamak gerek. televizyonun ve tsk'nın çarpışarak kahraman bir şekilde şehit düştü yalanına pek inanmamak gerekiyor.
allahtan bana nasip olmasını samimiyetle dilediğim en şanlı sondur.
edit: eksileyen inceler nazik bedenlerinin turşusunu sonsuza kadar kurup kölesi olacakları namussuz yaşayacakları bir sisteme eyvallah etmeyi daha zekice aydınca bulabilirler. ama en yakın örnek ırak burnumuzun dibindedir. vatanını bilmeyen namusunu da bilmez.
sike sike değil seve seve bin canım olsa da feda olsun vatanıma. biz bu vatan toprağında can bulduk.
bu aziz vatanın her metresi atalarımın kanlarıyla sulanmıştır.
öyleyse düzen buysa torunlarımın torunları da bu vatanda gerekirse benim senin bizim kanlarımızla azizleşen bizim olan bu topraklarda doğacak, büyüyecek, evlenecek onurla yaşayacaklardır.
