okul üniformasıyla öğle arası maç yaparken pantolonunuzun yırtılma vak'ası bunun için yeterli bi sebeptir. ceketi bele bağlamakta ayrı bi ameleliktir tabi.
Onu ilk gördüğünüz anda beyninizin iki saniyeligine resetlendigini hatirlayip ve her karsilastiginizda kalbinizin sanki bir beton pompası gibi kanı beyninize pompaladiktan sonra kıpkırmızı kesildiginiz kızın yanına gidip konuşmaya yeni başlayan çocuk gibi kelimeleri seçmeye çalışırken hasta oldugunuz icin burnunuzdan haşırt diye sümüğün fırlamasıyla birlikte o kadife sesiyle size "burnunda sümük var" demesi, sonra da bir dil hareketiyle sümüğü cupp diye almanız ve dalgalı saçları rüzgarda sallanarak kızın sizden koşarak uzaklaşması gibi bisey.
sevdiğiniz kız adamsa oluşacak bu ortama mahal vermez zaten. tebessüm eder, güler geçiştirir, konuyu değiştirir vs. bir şekilde sizi o sıkıntılı durumun dışında tutmaya gayret eder.
Bir de bunun tam tersi durum vardır, sevdiği erkeğin yanında rezil olmak. On birinci nesil yazar mllemoche tam olarak böyle bir rezillikten dolayı nickname'ini mademoiselle moche yapmıştır zaten. Sözlük yazarlarının itirafları başlığına uzun bir entry girerim yakın zamanlarda. Çok utangaçlık veren, berbat bir durumdur. Yer yarılsa ve magmaya düşsen yine ses çıkarmazsın, o kadar transa geçirir.
10 yadindayken hoslandigim kizin onunde kramponla kayip dusmustum ve 14 yil boyunca krampon giymedim. Kiz ise 14 yil sonra tekrar karsima cikti ve sevgilim oldu. (ayrildik o ayri mesele tabii)
genellikle sevimlilik oluşturur onda, ancak siz rezilliğin dibini gördüğünüzü ve artık onun bırakıp gideceğini düşünürsünüz. halbuki daha da bağlanabilir o an.
