fark etmeden oluyor. her gün biraz daha siliniyor sanki. bir bütünden ziyade parça parça şeyler kalıyor ona dair. gözünün nasıl parladığı ya da bir şeyi sevdiğinde nasıl gülümsediği gibi. zamanla hepsi yavaş yavaş siliniyor. tabi bu 'zaman' kişiye göre değişiyor. kiminde 10 ay, kiminde 10 yıl sürüyor.
çok sevdiğim insanlar var, artık hayatta olmayan. birinin sesini unuttum sanıyorum zaman zaman, bir bilsen nasıl bir kabus! her şeyi unutsam bana seslenişlerini unutmam diyorum sonra. iyi ki var oldular hayatımda.
zamanla kendisini de unuttuğunuzu farkedersiniz, mimiklerini, yürüyüşünü. yani bildiğiniz her şeyi ama bundan daha acısı var ise, bu kişinin ailenizden biri olmasıdır.
insanız işte, unutuyoruz. benim için bir lütuftur unutmak. hayat mı geçerdi başka türlü?
