Yaşadığım durum.
onu sevdiğimi, değer verdiğimi bile bile beni görmezden geliyor. Konuşmak için çaba harcıyorum, özürler diliyorum ama onun için sanki hiç yokmuşum gibi.
ha sanmayın ki çok büyük hatalar yaptım. O da suçluydu, o da çok büyük laflar etti. Ama ben affedebildim.
o ise her seferinde itin g.tüne soktu beni.
Anlamıyorum, hatanın farkına varmak değil miydi önemli olan? Pişman olmak değil miydi? Ee şimdi neden bu kadar eziyet ediyorsun bana? Sana zarar vermeyeceğimi, senin için kötü bir şey düşünmeyeceğimi bile bile niye beni düşman sayıyorsun?
Hepsini geçtim, elim kolum bağlı gibi hissetmek koyuyor bana.
Kendini anlatamamak meğerse ne zormuş.
o çok kötü oluyordu.
tüm samimiyetinizle seversiniz, ama zatı şahaneleri sizin her hareketinize kıl kapıyordur.
siz de acaba nasıl kendimi sevdirsem siye düşünür durursunuz.
çocukken çok içime otururdu. sevgi pötürcüğüydüm başkalarının sevgisizliği üzerdi.
artık üzmüyor.
