o andan itibaren yoksun. senin için tüm umutlar bitti. yeniden sevmek mi? inanmak mı? yanılmak için yalvaracaksın. karşındaki insanın vefasız olması mutlu edecek içten içe. biri sana sarıldığında ve gerçekten bağlandığında anlayacaksın ki... senin artık bir kalbin yok.
bir yarın gitmiş gibi hissedersin ,kalbinde bir yara olarak hep kalır ve hiç bir zamanda iyileşmez ve artık durmadan çay içersin ,herksin yaptığı gibi edebiyatla kafayı bozarsın evinin balkonunda çayını yudumlarken gözlerin yaşarır filan.
9 aylik bi gurbetlik sonunda sen sevdigini bekleyip bulusma hayalleri kurarken onun arkadasinin sosyal medyadan ' ya o senden ayrilmak istiyomus' demesidir. O an yıkılır bir anlam veremezsin. Sevdiğine ulaşamazsin. Çünkü telefonunu bile kapatmıştır tek bir açıklama yapmadan.
sevginin kaybedildiği an kadar acı vermez. kaybedilen sevgili bir ömür sevilebilir, ama sevgili yaşıyorken sevgiyse kaybedilen üzücü bir boşluk açılır insanın sinesinde.
Seneler,seneler evveldi;
Bir deniz ülkesinde
Yaşayan bir kız vardı,bileceksiniz
ismi Annabel Lee;
Hiçbir şey düşünmezdi sevilmekten
Sevmekden başka beni.
O çocuk ben çocuk,memleketimiz
O deniz ülkesiydi,
Sevdalı değil karasevdalıydık
Ben ve Annabel Lee;
Göklerde uçan melekler bile
Kıskanırdı bizi.
Bir gün işte bu yüzden göze geldi,
O deniz ülkesinde,
Üşüdü rüzgarından bir bulutun
Güzelim Annabel Lee;
Götürdüler el üstünde
Koyup gittiler beni,
Mezarı ordadır şimdi,
O deniz ülkesinde.
Biz daha bahtiyardık meleklerden
Onlar kıskandı bizi,
Evet!bu yüzden (şahidimdir herkes
Ve o deniz ülkesi)
Bir gece bulutun rüzgarından
Üşüdü gitti Annabel Lee.
Sevdadan yana ,kim olursa olsun,
Yaşça başca ileri
Geçemezlerdi bizi;
Ne yedi kat gökdeki melekler,
Ne deniz dibi cinleri,
Hiçbiri ayıramaz beni senden
Güzelim Annabel Lee.
Ay gelip ışır hayalin eşirir
Güzelim Annabel Lee;
Bu yıldızlar gözlerin gibi parlar
Güzelim Annabel Lee;
Orda gecelerim,uzanır beklerim
Sevgilim,sevgilim,hayatım,gelinim
O azgın sahildeki,
Yattığın yerde seni .
birini sevdim onu kaybettim daha doğrusu o beni kaybetti sonradan anladım. sonra biri de çıktı geldi beni sevdi onu da ben kaybettim ve sevdiğimi kaybettikten sonra anladım. şimdi ben sevip sevilmeyişime mi yanayım, sevildiğim halde değer bilemeyişime mi ? sanırım sevdiğimi kaybettiğim anı da unutamam, beni seveni kaybettikten sonra sevdiğimi anladığım anı da unutamam, ikisi de farklı yaralar olarak kalacak içimde hep...
Gerçekten çok sevdiğim bir kuşumu kaybettim. Hemde ihmalim sonucu.
Dile kolay 3 sene de herşeyim olan bir kuşumu.
Her hareketimi ezberleyen, benimle arkadaş gibi olan kuşumu..
Arabanın içinde ihmalimiz yüzünden sıcaktan fenalaşıp ölen kuşumu.
Unutamıyorum.
O da bir sevdiğimdi.
Geldiğimde onu öyle görüp çok kötü ağlamıştım sokakta.
Bir insanı kaybetmiş kadar ağladım.
Haketmemişti bunu.
Düşündükçe üzülürüm..
