Tıpatıp her şeyiyle aynı olamayacağına göre sevilebilir.
Ama tamamen sevdiğin kişiymiş gibi davranmak, hissetmek garip olur bence. Hatta psikolojik sorunlara neden olabilir.
Sevilen kişi çoğunlukla ulaşılması imkansız olan annenin imgesidir ya da babanın imgesidir. Ancak bunun farkında değilken imgenin imgesini bulmak, ona aşık olmak sahici değildir. Savunma mekanizmasıdır, araba isteyen çocuğa oyuncağının fotoğrafını vermektir. Eninde sonunda Ego harcadığı psişik enerjiyi başka şeylere harcama durumunda kalacaktır.
Çocuğunuzun aslında oyuncak bir çocuk olduğunu, sahip olmak istediğiniz nesneye benzerliği yüzünden onu gerçekmiş gibi bir duruma sokarak davrandığınızı düşünün ve bunu farkettiğinizde içinizde oluşacak yetersizlik ve karartı hissini.
kesinlikle sevilebilir. ama olay, benzeyen kişiyi bulabilmekte. şairler genelde sevdikleri kişiden herhangi bir sebeple uzaklaştıklarında (ölüm, ayrılık vs.) herkesi, o sevdikleri kişilere benzettiklerini söylüyorlar. şahsen ben de bu şairlerin yerinde olmak isterdim ama (ablaları hariç) ona benzeyen bir kişi bile bulamadım daha. ilk tuttuğumu çok kötü sikecem.
