bir şarkıyı o kadar sevmektir ki, dinleyemeye doyamamaktır. yalnız alınan ilk lokmanın tadının hep en lezzetli lokma olduğu düşünüldüğünde, aynı şarkıyı tekrar tekrar dinlemek, bir süre sonra şarkının sıradanlaşmasına yol açar ve kendini bıkana kadar dinlettirir. sonra da o şarkının yüzüne uzun süre bakılmaz, özlendiğinde de bir-iki kere dinlenip, bırakılır. benim başıma zotrilyonlarca kez gelmiş, kötü bir durumdur. ama huylu huyundan vazgeçmez; yarım saattir aynı şarkıyı dinliyorum, on dakikası var.
