Hayatın bazılarına öğrettiği bir gerçek. Yalnızlığı dolduracak güzel şeyler bulmayı hep çok sevdiğim ama sevgiyi göremediğim kadınlar öğretti bana. Onlar beni sevmemeye devam etsin, ben yalnızlığımda huzur aramaya devam edeyim. Neticede dünya büyük, hepimize yer var.
Bazılarının kaderidir yalnız olmak ve ölmek. Eğer yalnızsa toplumun alıştığı bazı şeyleri görüp rahatsız olmuştur. Eğer yalnız ölecekse, aşk için sevdiği kadından her zaman çok daha fazla savaşmışsa, kalbinin kırıklığını her uyandığı sabah kapatıp, yüzüne sahte bir gülümseme kondurup hayatının sonuna dek böyle yaşayacaktır.
Ben artık bu acı gerçeği kabullendim. ilişkilerini gözüme sokmayanlar hariç her çifte, beni aşağılayan kibirli kadınlar hariç her kadına saygı duyuyorum.
Ama yalnız bir adam olarak öleceğime artık inansam da, hayatı iyi geçirmek için her şeyi yapacak ve bir gün ortadan kaybolup, geçmişi geride bırakıp ıssız bir yere taşınacağım.
Zaten belli bir yaştan sonra arkadaşlık da aşk da gereksiz oluyor.
Gölge edilmesin ama başka ihsan istemez. Aşkınızı gözüme sokmayın, ne isterseniz yapın, aşık olun, sevişin, umurumda değil…
Ben yokum artık.
