sevdiği kızla iyi arkadaş olduğunu ve aralarında birşeyler olabileceğini (safiyane duygularla) düşündüğü halde , sevdiği kızın okuldaki fırlama oğlana yavşama girişimerini gözü yaşlı bir şekilde izlediği günleri hatırlatan hikayedir. eski günlere aldı götürdü beni.
(bkz: bu dünya haboların dünyası)
sevdiği kız ın baştan gerçek bir kaşar olduğunu görmemesi, o gerzeği esas gerzek yapan faktördür.
eğer bu hikaye gerçekse, ki pek sanmıyorum, sevdiği erkeği davet ettircek de, öbürünü de davet ettircek, "biz konuşcaz" diycek..."sen kapının önünde bekle" diycek...kardeşim kızın telefonu neyi vardır, telefon eder bilmemne kahvesine gel orada buluşalım sonra da kuytularda falan güzelce yiyişelim, diyebilir mi kız?...diyebilir. ama demiyor. garip bi durum haliyle. gerçekten garip. hayır bi de hır gür çıkar, herkes birbirinden dayak yer öyle konumlarda. orada sadece kapının önündeki değil herkes gerzekmiş. ancak kız hem kaşar hem de gerzek konumundaymış.
ama öyle olmamıştır o iş. fantazidir bu da. yoksa , gizliden buluşmak varken, niye sinir bozucu bi ortam oluşturasın ki?.. git, kimsenin görmediği bi yerde kahramanlar gibi düzdür kendini. di mi ama? öbür herifi kapının önünde amele etmek de ne iş?
