bir sevmenin iki ucunda hiç bir zaman denge yoktur, mutlaka biri diğerinden çok sever ve daha çok seven hep daha fazla incinir. status quo su olmayan bir alışveriştir.
Bu duyguyu yaşamamak için kararında sevmek en güzelidir.. insanlar, siz onlara her ne kadar dünyanın en kıymetli insanıymış gözüyle baksanız da çiğ süt emmişlerdir.....
genellikle çok daha duygusal olan insanların yaşadığı durumdur...
ben de çok duygusalım ve çözümü şu şekilde buldum.. benim kalbim başka onun ki başka ve ben ne kadar çok seversem seveyim beklentiye girmemeliyim.. beni seviyor olması önemli miktarı değil.. beni daha az seviyorsun diyerek onun başının etini yemem ikimize de birşey kazandırmayacak.. rahat ol ve sen sadece sev....
Varsın benim onu sevdiğim kadar sevmesin, razıyım ben. Ama sevsin abi, azıcıkta olsa sevsin be, böyle başını omzuma yasladığında o da birşeyler hissetsin, azıcık hissetsin tamam ama hissetsin lan işte, gözlerine baktığım zaman kalbim duruyo lan, tamam onun kalbi durmasın, kıyamam ben ona zaten, ama birazcık sevsin lan.
Olur öyle şeyler çok takmamamk lazım madem sevilmiyorsun sevdiğin kadar seni bi okadar sevecek baska kişi çıkar karşına arkadaş olarak ta hem sevgili olarak ta.
Ehe söylemesi ne kadar kolay, yapması da bi okadar zor.....
sevmesine bir miktar belirleyip bir de bunun üstüne ikinci bir hata yaparak kıyaslama yoluna gitmek belki de sevgi değil başka bir şeydir. aslında tam da karşılığını almaktır belki de.
derinden yaralayan durumdur.
Çok sevdiğin kişiyi sorgularsın arada. Ulaştığın sonuç olumsuz olsa bile, "yok yok, o da beni çok seviyor" dersin. Ama bir hareketi bu acı gerçeği yüzüne tokat gibi vurur. Işte insan o zaman tükenir.
insanı tam kalbinden yaralayan bir duygu fırtınasıdır.
böyle bir durumda karşındaki kişiye söyleyebileceğin tek söz (bkz: sen yine seni sev) olucaktır.
aşk sınır tanımaz seninki ondan biraz fazlaysa eğer yapılabilicek bir şey yoktur ateş bacayı sarmıştır.kor alevlerin ardında yanmaya mahkumsundur artık.
