ilk adımı atmayan erkek yüreğine yediremiyodur. ya kabul etmezse rezil olursam gibi bir hisle karşı karşıya kalmıştır. tabi bu erkekten erekeğe farklılık değişebiliyor.
Işin sonunda ayrılık olduğunu bildiği için, onun da üzülmemesi adını söylemiyor olabilir.
(bkz: ben)
Tamam çok ince düşünülmüş bir düşünce ama işin sonu mutlak ayrılık olduğundan yapamaz bazı insanlar, tabi ne denli bir pişmanlık acısı veriyor orası ayrı mevzu. Şunu anladım ki bir şeyler yaşanması gerekiyorsa yaşanmalı. Yarın ölmeyeceğinin garantisi nedir ki değil mi ?
bu yüzden aklımdan çıkmayan, geceleri rüyalarıma giren kızı, kızları kaybettim. fazla gururdan oluyor bunlar hep.
-yok aga ya ne yazcam o ne öyle yazmakla olur mu?
-aga ya ben seviyorum bu kızı nabıcam?
-yav usta delircem nasıl muhabbet kurcam ben
-aga tanıdğın ortak arkadaşı varsa konuş Allah aşkına bi takılalım
gibisinden yakın arkadaşınızın kafasını sikersiniz.
edit: ciddi şekilde sevdiğim kıza baya bi içip sarhoşken sadece selam yazabilmiştim. aslında sadece sorun o ilk yazıda sonrasında herşey güzeldi.
Efendilikle ezikliğin arasındaki ince çizgiyi tutturmayan ve henüz kaybetmeyen erkektir. Ama kaybetmeye mahkum olan erkektir. Yarak gibi bir erkektir. Uzak durun.
Ne düşündüğünü merak ettiğim erkektir. Aslında sevip sevmediğinden de emin değilim. Çünkü o kadar iyi tanımıyoruz birbirimizi. Ama tanısa sever bence, çünkü çok uyumlu olacağımızı düğünüyorum. Biraz kendini bıraksa bana.. Bir bıraksa!
Arkadaşlar ben hiç böyle olmamıştım.. Geceleri uyuyamıyorum onu düşünmekten. Lanet olsun ki adım atmıyor! En son görüşeli 1 ay olacak neredeyse. Ne bir mesaj ne bir şey. Çünkü fazla bir samimiyetimiz yok ve ne diyebilir? Doğal olarak direkt yanlış anlarım. Ve reddedilmekten mi korkuyor acaba?
Bu buluşmadığımız sürede Önce whatsapptan yanlışlıkla aradı, sonra twitterdan takip isteği yolladı. Ama o kadar! Çok güzel bir arkadaş grubumuz var. Acaba, olası bir reddedilme veya kalp kırıklığında onun bozulmasından mı korkuyor diye düşünüyorum. Bir de şöyle bir sorun var. O arkadaş grubunda bunun aslında o kadar da samimi olmadığı ama yine de eski sayılabilecek bir arkadaşı bana yazıyor. Gerizekalı tam da vaktini buldU! Ama ben elimden geldiğince hayır sinyali veriyorum mesajlarına cevap vermiyorum filan. Şimdi, acaba.. Bu çocuk benimkine dedi mi benden hoşlandığını? O yüzden mi yaklaşamıyor? Ya da çok mu çekingen? Yavaş yavaş mı ilerlemek istiyor Bilemiyorum! Çok gururlu olduğu kesin ama! Ben mi atayım ilk adımı, bekleyeyim mi? Öyle ilk adımı at deyince de atamam ki ben ondan da utangacım! Oooof. Zaman en iyi ilaç gibi ama beklemekten de sıkıldım! Ne yapacağım bilemiyorum bir akıl verin.
