hayattaki en zor tecrübelerden birisidir. hele bir de kaybettiğiniz babanız, anneniz, kardeşiniz gibi aile bireylerinden biriyse çok daha acı verir. hayat boyu yutkunamayacağınız bir yumru olarak kalır.
ilk zamanlarda inanması güçtür sokaklarda köşeyi dönüp gelicek sanırsın. Daha sonra herşey yerine oturur bazısı içine atar kişisel problemlerle bi patlak verir bazısı içkiye verir unuttuğunu sanır. Ama eğer yaşınız küçükse ve anılar beyninize hükmetmeye başladıysa inanmakta güç geliyorsa psikolojik rahatsızlık adı altındaki kırıcı ithamları duymaya mahkumsunuzdur. Arkadaşlarınızla kavga edip yakalıklarını yırtmak, yüzünü çizmek vurup kaçmak sizin için doğaldır çünkü siz haklısınızdır bunlar olup biterken öğretmeninizin onlara problemlerinizin olduğundan bahsetmesi ve o çocukların size deli gözüyle bakması isyan ederek rahatlattığınız küçük bedeninizi zabtetmeniz gerektiğini farkettirir. Artık içe atma zamanıdır yıllar geçer kendinizi içki masalrında bulursunuz boktan şeylere ağlayark içinize attıklarınızı kusarsınız. Sonra yıllar geçer ve geçmiştir. Üzeri kapanmıştır içerde sıcak kan teninizi zorlar bazen bunun için bi kaç kelime yeter bazense bir fotoğraf. Sözün özü yaşamadan anlaşılmiycak bi duygudur anlıyorum diyenlerin gözlerine baktığınızda anlayamadıklarını görsenizde susmanın alışılagelmiş bi duruma verilen tek tepki olmasıdır..
