1997 senesinde puslu bir bahar günü henüz 10 yaşımdayken uludağ'a çıkmıştık. Öylesine sis vardı ki bir çocuk için adeta masal diyarıydı. Çam ağaçları, bembeyaz kayalar, koyu bir sis ve dilimde bu şarkı.
20 yıldan fazla olmuş. Bu şarkıyı ne zaman duySam o sisli, soğuk gün gelir aklıma. Hafızamın bana en güzel hediyelerinden biridir.
90'ların efsane reyhan Karaca parçası.
Aslında bir şarkıdan çok daha ötesidir.
Çocukluktur, mazidir, özlenen ve geri gelmeyen şeylerdir, mutluluğu hissettiğimiz zamanlardır.
