Bir kez daha söyle bana sevdiğim şarkıları,
Dudaklarının öyle aziz kıldığı o şarkıları,
Değil mi ki günler üstüne günler geçmeli
Yeniden doldursun diye kulağımı musikin.
Ve yakınımda olmadığında artık,
Ben ki, yalnızlığımda, sevineceğim,
Duyarak derinde, taaa içinde kalbimin
Zarif musikisini sesinin.
Yo, sözler değildir dostluğun yattığı,
O sözler kıpırdansa bile öylece musikiyle;
Ama hiç ölmez gücü var sözlerin,
Söylendi mi bir kez, sevdiklerimizce.
Demek ki, dolaşırken ben, avare avare, bezgince
Dünya denilen bu çölde huzur arayarak,
Teselli verecek, anısı şarkılarının,
Teselli verecek, yalnız göğsüme.
Ve söyledin mi o şarkıları yeniden,
Daha mesut yürekler, daha parlak gözler için,
Ve düşünerek "şimdi"yi, "sonra"ymışçasına,
Uyanır anıları başka günlerin,
inan ki daha aziz bir armağan değil hiçbiri
Öyle tatlıca dökülen makam, dudağından,
Başka gökler altında, şunu isteyenden fazlaca:
"Bir kez daha söyle bana sevdiğim şarkıları."
