madem sevdıceğinin adı muratti o zaman onun hıkayesını anlatayım da herkes dinlesin. sende dinle yazar;
zamanın birinde avşar ellerinde bir güzel varmış.
güzelliği dillere destan günümüz türkçesinde taş diye tabir edilir miş. bir gün gencin biri dayanamamış aşkını itiraf etmiş, kız dalga geçmiş, sende mi beni seviyorsun delikanlı, artık hiç biriniizin farkı yok birbirinen demiş, daha sonra cebinden kendi elleriyle sardığı adıyaman tütünü bir sigara çıkarmış. demiş ki kız;
" bu sigara zehirli, zehirli ama kime? beni sevene... eğer beni seviyorsan bu sigarayı içtiğinde ertesi güne çıkamazsın. gecesinde ölürsün, al bu sigarayı ve beni sevdiğini kanıtla!"
oğlan almış sigarayı, çıkarmış cebinden muhtar çakmağını bir çakmış, alev almamış. iki çakmış alev almamış. üçüncüde harlamış çakmağı, vermiş sigarayı ateşin narına, çekmiş koca bir nefes...
sağlam bir nefes çekmiş tamamı ciğerlerinde kalmak üzere, demişki içinden" yarin zehriyle öleyim yoksa ben buna anlatamam ahvalimi"
bir nefes çekmiş bir nefes dah açekmiş. bütün sigarayı bitirmiş hayatında uyumadığı kadar huzurlu bir uyku uyumuş.
sabah olmuş kalkmış öten horozun sesiyle. ölmediğini fark etmiş. "aman yarabbi bu ne ızdırap?" demiş. daha sonra aklına gelmiş kızın sözleri. "ölmediğime göre bu kız bana inanmaz. halbu ki ölürüm ben onun aşkından" demiş.
nasıl inandırırım ben bu yari onu sevidğime derken aklına evdeki zehir gelmiş,"benim kanıtlamam lazım o yare sevgimi" deyip dikmiş kafaya zehri!
oracıkta ölü vermiş.
bunu duyan kız ertesi gün feryat figan, ölen oğlanın başına gelmiş, " sevdiceğim yiğidim, ben ne yaptım sana demiş, ben nasıl inanmadım senin bana olan sevgine" diye ağıtlar yakmış.
kızın verdiği sigaranın diğer sigaralardan bir farkı yokmuş, yani sigara zehirsizmiş oğlan sevgisi ispat etmek için kendini öldürmüş. kız bunları anlayınca hayata küsmüş, hep onun acısıyla yaşamış.
