Reddedilmekten ziyade, kişiye hislerinizi açtıktan sonra, kişiyi kaybetme korkusudur.
Çünkü bir kere '' seni seviyorum '' dediğiniz zaman karışılık alamazsanız eğer, kişiyle eskisi gibi bir daha asla aynı olamazsınız. Soğukluk girer, arkadaşlık ölür. iki kişi arkadaşlığına değer veriyorsa, bu garip duruma çözüm olarak hiç yaşanmamış gibi yapılsa da nafile. Çünkü yaşandığı gerçeğini asla unutmayan 2 taraf, asla ve asla ve asla! Tekrardan eskisi gibi olamaz. Olamaz işte!
Zamanla bayatlar, çürür ve yok olup gider o arkadaşlık. Karışılık alırsanız da, mükemmel bir ilişkiniz olabilir. iki tarafta zaten birbirini iyi tanıyordur, birbirlerini kusurlarıyla kabul ettikleri için, temeli sağlam bir ilişki olacaktır. Bir de yeterince seviyorlarsa, büyük mutluluk getirir. Bazen işler ters gider, getirmeye de bilir. Ama nihayetin de, en kötü karar, kararsızlıktan daha iyidir. O yüzden! Aç hislerini gitsin, eğer ki olmayacaksa, sonunda hüzün varsa, o hüzün elbet bulacaktır seni, eğer ki yoksa zaten evlere şenlik. O yüzden geç olmadan mevsimi gelen çiçek gibi açıl ve Yapıştır mesajı gitsin. Hadi koç! Yapabilirsin.
ee sonuc? kendini ye, bitir. sevip soylemeyince bakin soyle oluyor; o kisiye dahada baglaniyorsunuz, ve gozunuzde gitgide buyuyup ''bu bana hayatta bakmaz'' moduna girip, reddedilmekten korktugunuz icin platonik bir hal aliyorsunuz. kimse bu kadar degerli degil. ikili iliskilerde her zaman oncelik sizsiniz. seviyorsaniz soyleyin, hem kendinizi hem de zamaninizi harcamayin:)
türk kezbanlarının da uyguladığı ve bu yüzden erkeklere bulaşan, sevgiye, mutluluğa, huzura engel olan, adamı uykusuz gecelere, azaplara sürükleyen zehir gibi felsefe. saygılar.
