live at pompeii versiyonunun, alkol ve benzeri kafalarla izlenmesi sakıncalı olan parça. rick babanın klavye solosu sırasında girilen halisünasyondan çıkılmama ihtimali mevcut. o derece.
hakiki floydçulardan başka bilenine rastlamadığım şarkıdır. live at pompeii versiyonu en güzel olmakla beraber, klibinde nick mason'ın şarkının ortalarına doğru gidip gidip geldiği, adeta nirvanaya ulaştığı gözlerden kaçmaz. 2.45 ten sonra başlayan solonun altını ayrıca çizmek lazım gelir.
