sessizliğin sesinin insan ruhunda yarattığı huzurdan ötürü, bir değerinin olmasıdır.
ne kadar anlamsız bir konu aslında değil mi? ama şu var ki, sadece reel hayatta deli gibi koşuşturanlara; kendini, huzurunu, sağlığını unutanlara anlamsız gelir. kısacası hepimize...
hepimiz gün boyunca ekmek kavgası için savaşanlar değil miyiz? tabii ki anlamsız gelir bize...
trafiğin tıkalı olmasından bıkmış bir taksicinin arabasına binin ve ''hocam sessizliğin sesi ne güzel değil mi'' diyin. arabadan atılma garantisi veriyorum öncesinde de ''manyak mısın kardeşim sen'' lafıyla beraber. ne kadar acı o adam için. kendi benliğine erişme şansını kaybetmiş reel hayatın yoruculuğundan.
sessizliğin sesi de bir sestir. kulağa gelir. bir bach kadar bir wagner bir chopin kadar değerlidir. hepimiz sessizliğin sesini dinledik ve garanti veriyorum buna bu andan zevk bile aldık. ama sabah oldu işbaşı yaptık ve geceyi unuttuk. o ses hepimize huzur vermişti ama sabah yerini türlü türlü sıkıntılar almıştı. insana huzur veren her ses değerlidir. sessizliğin sesi ise daima en tepededir. keşfetmesi zor, ulaşılması güçtür.
