bazen sessizliğe o kadar ihtiyaç duyarız ki... Hayatın koşturması içinde bıkmışsak, sıkılmışsak tek ihtiyacımız oluverir. ben sessizliği seviyorum çok neşeli bir tarafım olmasına rağmen. ihtiyacım olan birşey. hayat fazla gürültülü.
Her zaman tercih ettiğim olaydır. Normalde evde konuşmayı seven bi insanım, lakin dışarı çıktığımda hep sessiz olmayı tercih ederim. Sebebi utanmak değil açıkcası. Yada korkmak değil. Sebebi; "Konuştuğunda bi şey kazandırmıyorsan susmak en iyisidir." düşüncem. Şimdi biriyle muhabbet edersin iş eninde sonunda dedikoduya gider. Bu dedikodu işini kadınlar yapmıyor sadece erkekler daha sık yapıyor. Siyasetiydi futboluydu ana bacı sövmesiydi derken bakmışsın cehennemden kombineyi kapmışsın bile. Susmak iyidir iyi. Temiz kalırsın susarak. Şimdi her susan da evliya mı oluyor dediğinizi duyar gibiyim. Evliya olamasak bile en azından bi evliya çırağı oluruz. O da yetmez mi şimdi:)
